Het achterland van Salou biedt vele mogelijkheden voor daguitstappen. Er liggen vele pittoreske dorrpjes, abdijen en kerken verborgen in de heuvels van het Catalaanse binnenland. Hier ontdek je de Catalaanse ziel, weg van de soms chaotische drukte in de kuststreek. Het natuurgebied Muntanyes de Prades is een paradijs voor wandelaars en sportklimmers. Ten noorden van het natuurpark liggen twee indrukwekkende abdijen, het Monestir de Poblet en Monestir Santes Creus.

Het Klooster van Santes Creus

Het koninklijke klooster van Santa María de Santes Creus (in het Catalaanse Reial Monestir van Santa Maria de Santes Creus) is een cisterciënzerklooster uit de 12e eeuw, gelegen in de stad Aiguamúrcia, in de provincie Tarragona. Het was in de 13e eeuw, onder het beschermheerschap van Peter III van Aragon die begraven wilde worden in het klooster, dat het koninklijke pantheon werd gebouwd, waarin zijn zoon, koning James II van Aragon, werd begraven. Een deel van de adel volgde deze traditie door deze plaats te kiezen voor de eeuwige rust.

Het klooster bereikte dankzij de vele ontvangen donaties een periode van maximale pracht en grootsheid. Tot Peter IV van Aragon in 1340 besloot het koninklijke pantheon in het klooster van Poblet onder te brengen.

In 1835, na de inbeslagname van Mendizabal, verliet de gemeenschap het gebouw. Het werd uitgeroepen tot een Monumento Nacional bij koninklijk besluit (Real Orden) van 13 juli 1921. Het is het enige klooster opgenomen in de Ruta del Císter waarin geen kloosterlingen meer leven. Dat biedt je de kans plaatsen in het klooster te bezoeken die voorheen voor de bezoeker verborgen bleven.

Klooster van Santa María de Santes Creus (Reial Monestir de Santa Maria de Santes Creus). Zicht op de mooi cloistro of kloostergang (2)

De oorspronkelijke kloostergang was Romaanse en dateerde uit de late 12e-, vroege 13e eeuw. Het enige dat overblijft van deze structuur r is een zeshoekig centraal schrijn dat de wasserij huisvest.

Op verzoek van koning Jacobus II werd het oorspronkelijke klooster grotendeels gesloopt en vervangen door een gotisch klooster, ontworpen door de Engelse meester Reynard van Fonoll, wiens werk werd voortgezet door zijn leerling Guillem de Seguer. De stijl van filigraan die de bovenste delen van elke opening in de kloosterarcade vult, varieert van Engels geometrisch tot Catalaans in ontwerp. De zuilen hebbenmooi versierde kapitelen met gebladerte en dierlijke en menselijke figuren, evenals bijbelse taferelen.